~ ave-jaaaa  do ~ Q   Amerykanie ogłosili kilka dni temu, że chcą przyjąć na swoje terytorium 1800, ściśle wyselekcjonowanych uchodźców z Syrii. Dlaczego tak liczba jest mniejsza nawet od tej, co pierwotnie zaoferowała Polska? Waszyngton nie ma wątpliwości: obawiamy się terrorystów.
Kraje arabskie nie chcą przyjąć uchodźców – swoich pobratymców – z tego samego powodu co Amerykanie. Premier Izraela Benjamin Netanjahu powiedział dziś :
Nie pozwolimy, aby Izrael został zalany falą nielegalnych imigrantów i terrorystów.
Ksenofob? Rasista? Niech no któryś z pożytecznych idiotów opowiadających się za masowym powitaniem nad Wisłą tłumów z Bliskiego Wschodu powie tak o premierze Izraela!
Te trzy przykłady kategorycznej odmowy przyjęcia uchodźców pokazuje, że są ludzie na świecie, którzy potrafią przewidywać skutki różnych decyzji. My też powinniśmy potrafić to zrobić, bo na naszych oczach runął już dawno zachodni mit multikulti.i ni siej bzdurnej propagasndy pro Izraeleskiej bo jak wszyscy wiedza to Zydzi weszli zbutami do domu Palestynczykow i teraz chca ich z tamtad wysiedlic .
a poczytaj moze zrozumisz o co wtym wszystkim chodzi,milosniku pekaesow L:)
Po pierwsze, istotne jest to, aby zrozumieć, że nie wszyscy Arabowie są muzułmanami, i nie wszyscy muzułmanie są Arabami. Podczas, gdy większość Arabów to muzułmanie, jest wielu Arabów, którzy muzułmanami nie są. Idąc dalej, jest o wiele więcej muzułmanów, którzy nie są Arabami (na obszarach takich jak Indonezja czy Malezja) niż Arabów muzułmanów. Po drugie, należy pamiętać, że nie wszyscy Arabowie nienawidzą Żydów, że nie wszyscy muzułmanie nienawidzą Żydów, i że nie wszyscy Żydzi nienawidzą Arabów i muzułmanów. Musimy być ostrożni, i unikać stereotypowego patrzenia na ludzi. Jednakże, z tym co zostało powiedziane, mówiąc ogólnie, Arabowie i muzułmanie żywią niechęć i są nieufni w stosunku do Żydów, i vice-versa.
Jeżeli itnieje jasne i biblijne wytłumaczenie tej wrogości, sięga ono daleko, aż do czasów Abrahama. Żydzi są potomkami syna Abrahama, Izaaka. Arabowie są potomkami syna Abrahama – Ismaela. W sytuacji, gdy Ismael to dziecko niewolnicy (Ks. Rodzaju 16:1-16), a Izaak to obiecany syn, który odziedziczy obietnicę daną Abrahamowi (Ks. Rodzaju 21:1-3), jest oczywiste, że będą istniały urazy i wrogość pomiędzy tymi dwoma synami. Rezultatem tego, że Ismalel naśmiewał się z Izaaka (Ks. Rodzaju 21:9), było to, iż Sara namówiła Abrahama, aby odesłał Hagar wraz z Ismaelem (Ks. Rodzaju 21:11-21). Prawdopodobnie spowodowało to w sercu Ismaela jeszcze większą pogardę w stosunku do Izaaka. Nawet anioł prorokował do Hagar, że Ismael „będzie utrapieniem swych pobratymców” (Ks. Rodzaju 16:11-12).
Religia islamu, której zwolennikami jest większość Arabów, sprawiła, że ta wrogość stała się jeszcze większa. Koran zawiera w pewien sposób sprzeczne instrukcje dla Muzułmanów w stosunku do Żydów. Raz instruuje muzułmanów, aby traktowali Żydów jak braci, a w innym punkcie rozkazuje muzułmanom, aby atakowali Żydów, którzy odmówią przejścia na islam. Koran również wprowadza konflikt, poddając w wątpliwość to, który z synów Abrahama był tak naprawdę synem obietnicy. Hebrajskie pisma mówią, że był to Izaak. Koran mówi, że był to Isamel. Koran naucza, że to Isamel był synem, którego Abraham prawie złożył w ofierze Panu, a nie Izaak (w sprzeczności z Ks. Rodzaju, rozdział 22). Debata nad tym, kto był synem obietnicy prowadzi do dzisiejszej wrogości.
Jednakże, stary korzeń goryczy pomiędzy Izaakiem i Ismaelem nie wyjaśnia całkowicie dzisiejszej wrogości pomiędzy Żydami i Arabami. Faktem jest, że przez tysiące lat historii Środkowego Wschodu, Żydzi i Arabowie żyli we względnym pokoju i obojętności względem siebie nawzajem. Główny powód dzisiejszej wrogości ma współczesne pochodzenie. Po II Wojnie Światowej, Narody Zjednoczone dały część ziemi Izraela Żydom, a ziemia ta była wtedy zamieszkiwana głównie przez Arabów (Palestyńczyków). Większość Arabów gwałtownie protestowała przeciwko narodowi izraelskiemu, który zajął ziemię. Narody arabskie zjednoczyły się i zaatakowały Izrael, próbując wygnać ich z ziemi – lecz zostały całkowicie pokonane przez Izrael. Od tego czasu, między Izraelem, a jego arabskimi sąsiadami istnieje wielka wrogość. Jeśli spojrzysz na mapę, Izrael posiada niewielki fragment ziemi i jest otoczony przez o wiele większe narody arabskie, tj. Jordanię, Syrię, Arabię Saudyjską, Irak i Egipt. W naszym punkcie widzenia, pod względem biblijnym, Izrael ma prawo istnieć jako naród ze swoją własną ziemią – ziemią Izraela, którą Bóg dał potomkom Jakuba, wnuka Abrahama. Jednak wierzymy też, że Izrael powinien szukać pokoju i pokazywać szacunek względem swoich arabskich sąsiadów. Psalm 122:6 stwierdza: „Proście o pokój dla Jeruzalem, niech zażywają pokoju ci, którzy ciebie miłują!”