To trzecia publikacja Muzeum Zamojskiego podsumowująca wyniki wieloletnich badań naukowych i będąca jednocześnie katalogiem zbiorów muzealnych z tego okresu. Jest ona kontynuacją wcześniejszych opracowań dotyczących stroju zamojskiego i hrubieszowsko - tomaszowskiego Elżbiety Piskorz - Branekovej.

Zebranych na spotkaniu promującym publikację przywitała jego dyrektor Dorota Skakuj, która przypomniała, że strój biłgorajski został omówiony w wydanym w 1958 Atlasie Polskich Strojów Ludowych,którego autorką jest Barbara Kaznowska - Jarecka.
Autorka przygotowała prezentację ukazująca przykłady ikonografiki prezentującej strój biłgorajski od połowy XX w do czasów współczesnych. Od autentycznych pochodzących jeszcze z po współczesne wykonane na terenie Zagrody Sitarskiej, gdzie modelami byli tancerze z ZSL "Tanew". - Według mnie strój biłgorajski jest jednym z najpiękniejszych w Polsce: elegancki, wysmakowany. Pamiętam dobrze, gdy go pierwszy raz zobaczyłam. Od razu zachwyciła mnie jego prostota i elegancja. Jednak to co było dawniej jego siłą obróciło się przeciwko niemu, gdyż ciężko go obecnie zrekonstruować - mówiła Elżbieta Piskorz - Branekova.
Autorka zaapleowała także do odtwarzajacych stroje, aby starali się jak najwierniej naśladować oryginał - Tylko wtedy wyróżni się on w powodzi pseudoludowej pstrokacizny - zaznaczyła autorka. Podkreśliła jak ważną funkcje pełnił kiedyś strój, który mówił o stanie cywilnym, statusie. Niejednokrotnie jeden strój odświętny kupowany był na ślub, zakładany przy wyjątkowych okazjach, a ostatecznie w nim był człowiek pochowany. Ponadto nie istniało dawniej rozróżnienie na strój dla dorosłego i dla dziecka. Strój dla dziecka był po prostu zmniejszoną wersją stroju dorosłego.